Pod izgovorom “sprečavanja humanitarne katastrofe” Albanaca na Кosovu, NATO je na današnji dan 1999. godine počeo agresiju na SR Jugoslaviju /SRJ/, gazeći time Povelju UN i svoj osnivački akt, kojim je definisan kao odbrambeni savez.
Tokom 79 dana agresije korištena su ubojna sredstva zabranjena međunarodnim konvencijama, uključujući kasetne bombe i granate punjene osiromašenim uranijumom.
U ratnim razaranjima uništeni su mnogi privredni infrastrukturni objekti.
Ukupna ratna šteta procijenjena je na više od 100 milijardi dolara, ne računajući neprocjenjivu štetu nanesenu prirodnoj sredini i dugoročne posljedice po zdravlje ljudi.
U velikim civilnim razaranjima, nezabilježenim u savremenoj svjetskoj istoriji, ubijeno je nekoliko hiljada ljudi, a više od 6.000 zadobilo ozbiljne povrede, koje su u velikom broju izazvale trajni invaliditet.
NATO bombardovanje SRJ /kodno ime operacije “Saveznička sila”, dok je u SAD nazvana “Plemeniti nakovanj”/ trajalo je od 24. marta do 10. juna 1999. godine. To je bilo drugo vojno uplitanje NATO-a u regionu nakon bombardovanja Republike Srpske u operaciji “Namjerna sila” 1995. godine.
Intervencija NATO-a na SRJ izvršena je bez odobrenja Savjeta bezbjednosti zbog optužbi da “srpske snage bezbednosti vrše etničko čišćenje kosovskih Albanaca”.
Neposredan povod za akciju bila su dešavanja u Račku i navodni masakr nad albanskim civilima za koji se poslije pokazalo da je bio namješten i da se radilo o borcima terorističke OVК preobučenim u civile.
NATO je 24. marta 1999. godine u 19.45 časova počeo vazdušne napade na vojne ciljeve u SRJ, da bi se kasnije vazdušni udari proširili i na privredne i civilne objekte.
U napadima koji su bez prekida trajali 78 dana teško su oštećeni infrastruktura, privredni objekti, škole, zdravstvene ustanove, medijske kuće, spomenici kulture, crkve i manastiri.
Napadi su suspendovani 10. juna, nakon potpisivanja vojno-tehničkog sporazuma o povlačenju jugoslovenske vojske i policije sa Кosova i Metohije.
Istog dana u Savjetu bezbjednosti je usvojena Rezolucija 1244, prema kojoj SRJ /Srbija/ zadržava suverenitet nad Кosovom i Metohijom, ali ono postaje međunarodni protektorat pod upravom UNMIК-a i КFOR-a.
Sa vojskom i policijom u centralnu Srbiju izbjeglo više od 200.000 kosmetskih Srba i drugih nealbanaca.
Nakon ovog i drugih ratova tokom raspada Jugoslavije, Srbija je postala zemlja sa najvećim brojem izbjeglica i interno raseljenih lica u Evropi.