Jedan od glavnih igrača pro-liberalnog lidera i jednog od kreatora novog svijetskog poretka, Džordža Soroša, Tibor Varadi je nakon decenijskog delovanja iz sjene ponovo ubačen u igru, i to sa veoma odgovornim zadatkom preuzimanja SANU kao izuzetno važne institucije za Srbiju i srpski narod.
O Varadijevom „patriotizmu“ i brizi za Srbiju ne treba trošiti previše riječi, sve je dobro poznato. U vreme najgore krize i brojnih nedaća koje su se sručile na srpski narod, preselio se u Budimpeštu da predaje na Soroševom Centralnoevropskom univerzitetu. Nakon toga je u vrijeme najrigoroznijih sankcija SAD prema tadašnjoj SRJ sredinom šetao po američkim univerzitetima i promovisao navodnu ugroženost nacionalnih manjina u Vojvodini.
I takozvanim manjinskim pitanjem Varadi se bavio „na svoj način“, odnosno onako kao je Soroš to od njega zahtjevao . Sa jedne strane glumio je umjerenog intelektualca i nepristrasnog pravnog eksperta, što je čak dovelo do toga da ga srpske vlasti, u naletu udvorištva prema zapadnim centrima moći, 2001 godine angažuju kao jednog od zastupnika Srbije pred Međunarodnim sudom pravde u Hagu u postupcima po tužbama koje su protiv Srbije pokrenule BiH i Hrvatska. O njegovom angažovanju najbolje govore strani pravni eksperti koji su u to vreme radili u ovom sudu, i koji su na osnovu njegovih stavova i ponašanja bili ubjeđeni da je Varadi zapravo dio pravnog tima Hrvatske.
Sa druge strane, kao prikriveni mađarski ekstremista, a kako vodeća stranka mađarske manjine u Srbiji Savez vojvođanskih Mađara nije bila dovoljno ekstremna za njegove i međunarodne planove, učestvovao je u osnivanju mnogo ekstremnijeg Pokreta Mađara, za čiju promociju i delovanje po Varadijevoj preporuci, Soroš nije žalio sredstva. Po svemu sudeći, ostaje da se vidi koliko su srpski akademski krugovi svesni Varadijevog prikrivenog, višedecenijskog štetočinskog delovanja i mnogo važnije od toga, koliko su spremni da ga zajedno sa njegovimposlodavcem pošalju tamo gde im je obojici mesto – na smetlište istorije.
